~Harry cz.3

Obudziłam się pod wieczór otulona silnymi ramionami Hazzy. On jeszcze słodko spał. W kuchni słychać było śmiechy i wrzaski. Poszłam tam. Stanęłam w drzwiach opierając się prawym ramieniem o futrynę. Podziwiałam umiejętności kulinarne chłopców. Właśnie próbowali stworzyć tortillę.

T: Hej chłopcy pomóc wam w czymś?

Z: Ty idź się pomiziać z Harrym, a my tu dokończymy.

Lo: Właśnie, mała, co ty robiłaś na kanapie z Harry'm?

T: Oglądaliśmy film i zasnęliśmy.

Lo: Aha, no mam taką nadzieję. Bo wiesz, ty jeszcze masz czas na romanse.

T: Lou, no weź!

Lo: Tak, wiem, jesteś już duża.

T: No właśnie! Dobra, kończcie to, ja nie będę po was sprzątać!

Poszłam z powrotem do salonu, rozsiadłam się w fotelu, włączyłam lampkę i zaczęłam czytać książkę "Wilkołak: Dlaczego ja?". Byłam na prawdę wczytana. Miałam przeczytane już ze 40 stron, ale przerwałam. Zauważyłam, że Harry obudził się już i namiętnie się we mnie wpatrywał. Spuściłam książkę i też zaczęłam się na niego patrzeć. Zrobiliśmy sobie "wojnę na oczy". Po chwili Hazz mrugnął i ja wygrałam. Zaczęłam się z niego śmiać. On udawał, że się obraził. Położył się na brzuchu i schował głowę w poduszce. Podeszłam do niego.

T: No Harry no...

H: Foch forever z przytupem.

T: No wiesz ty co?

H: Co?

T: Też się na ciebie obrażę.

H: No i dobrze.

T: Dobrze!

H: Dobrze!

T: Dobrze!

H: Wspaniale – obrócił się i wstał. Porwał mnie na górę do swojego pokoju. Tam położył mnie na swoje łóżko i zaczął łaskotać.

T: No nie, Harry, przestań!

H: Jak będę chciał!

W tej chwili nasze twarze były w minimalnej odległości od siebie. Stykaliśmy się czołami i nosami. Postanowiłam przejąć inicjatywę, gdyż w oczach Hazzy zobaczyłam, że chce pozwolenie na dalsze ruchy. Bez zastanowienia wpiłam się w usta loczka. On nie był zbytnio zaskoczony i odwzajemnił pocałunek. W następny włożyłam więcej siebie. Oddawaliśmy się chwili przyjemności. Harry leżał na plecach, a ja siedziałam na nim okrakiem. Swoje ręce umiejscowił na moich pośladkach. Pewnie doszłoby do czegoś więcej, gdyby ktoś nam nie przerwał. Oderwaliśmy się od siebie słysząc ciche śmiechy. W drzwiach stali chłopcy z Lou'im na czele. Nie był zły. Może trudno było w to uwierzyć, ale śmiał się tak jak reszta. Zeszłam z ciała lokersa.

T: Z czego się śmiejecie?

Z: Jak to z czego? Oczywiście, że z was. Wymienialiście się tymi słodkimi spojrzeniami od samego rana.

N: Co? Od wczoraj. Tylko cię zobaczył i już odjechał myślami.

Li: Wiedzieliśmy, że prędzej czy później to nastąpi.

Lo: Nie spodziewaliśmy się, że to będzie aż tak szybko. A ty Harry tylko spróbuj ją zranić, to skończysz na stosie z widłami w głowie.

H: Spokojnie, bez obaw – przytulił mnie mocno od tyłu.

Chłopcy wyszli zostawiając nas samych.

H: To co, zgodzisz się zostać moim misiaczkiem?

T: Ha ha, jasne, że tak.

Złączyliście usta w krótkim pocałunku. Położyliście się i wtuleni w siebie opowiadaliście sobie różne śmieszne historie z dzieciństwa.

***następnego dnia***

Z samego rana obudziły mnie wrzaski chłopców. Otworzyłam leniwie oczy i przetarłam. Do mojego pokoju wparował uradowany Louis.

L: Mała, wstawaj! Pakuj się szybko! Za godzinę wyjeżdżamy!

T: Hej, hej. Spokojnie. Gdzie wyjeżdżamy?

L: Lecimy na Hawaje!!!

T: Co? Jaja sobie ze mnie robisz?

L: Nie, pakuj się!

T: Dobra, dobra, już się pakuje!

L: I to mi się podoba. Za pół godziny meldujesz się w kuchni na śniadaniu.

T: Tak jest, szefie – zasalutowałaś mu i oboje wybuchnęliście niepohamowanym śmiechem.

Lou wyszedł, a ja zaczęłam się pakować. Skoro lecimy na Hawaje, to trzeba spakować jakieś letnie i zwiewne rzeczy. No i oczywiście strój kąpielowy. Całe szczęście, że żadne rany nie są widoczne. Po 45 minutach byłaś spakowana i zeszłaś na dół. Przywitałaś się z Harry'm słodkim buziakiem w usta, a reszcie rzuciłaś 'hej chłopaki'. Usiadłaś swojemu chłopakowi na kolana, a ten zaczął cię karmić. Nagle do pomieszczenia jak burza wparował Lou.

L: Co ty sobie wyobrażasz? 15 minut spóźnienia!

T: Rany, babciu, nie ciskaj się tak! Co ty myślisz, że wyrobiłabym się ze wszystkim w pół godziny? I tak wszystko robiłam na łeb na szyję!

Z: Dobra, koniec kłótni. Za 10 minut przyjedzie Paul i zawiezie nas na lotnisko. Później działamy na własną rękę. Więc będziemy mieli dużo luzu.

T: A na ile jedziemy?

Li: Lecimy na cały miesiąc!

T: Ale serio?

Li: Tak, będzie super. El, Dan i Pezz lecą z nami.

T: To super, nareszcie je poznam.

Z: Ha ha, a Niall będzie sam!

N: Nie prawda!

Z: Jak nie prawda, jak prawda!

N: Nie! Zabieram ze sobą moją największą miłość, ale nie powiem wam kim ona jest!

Lo: To twoja kanapka, zgadza się?

N: Yyy, może.

Wszyscy, wraz z Niall'em, wybuchnęliśmy śmiechem. Po chwili słychać było dzwonek do drzwi.

Lo: To pewnie Paul, otworzę.

Do kuchni wszedł Lou i goryl.

Ch: Cześć Paul!

P: Hej chłopcy! Cóż to za urocze dziewczę?

Lo: To (t.i), moja młodsza siostra i...

H: I moja dziewczyna – uśmiechnął się Harry i skradł mi pocałunek.

Lo: Tsaaa, chłopak szybko się uwinął.

P: Dlaczego szybko?

Z: Jest tu trzeci dzień.

P: Aaaa, dobry jesteś.

H: Wiem to – znów mnie pocałował.

Lo: Tak więc, (t.i) leci z nami.

P: W porządku, pakujcie się do samochodu, za dwie godzinki będziemy na lotnisku, za cztery odlatujecie. Zrozumiano?

W: Tak jest!

P: No to na co czekacie?

Wszyscy pobiegliśmy do samochodu. W limuzynie siedziałam pomiędzy Hazzą, a Louis'em. Po chwili jazdy wtuliłam się w loczka i usnęłam.

*************************************************************************

No i wreszcie część trzecia dodana :)

Podobała się? Liczę na komentarze, te miłe, jak i te gorsze :)

Właśnie, z prawej strony, pod archiwum bloga ukazały się dwie ankiety :) Liczę na to, że weźmiecie w nich udział :)

~Klaudia